Hartowanie szkła polega na ogrzaniu produktu szklanego do temperatury przejścia T powyżej 50 ~ 60 C, a następnie szybkim i równomiernym ochłodzeniu go w ośrodku chłodzącym (środku hartującym) (takim jak hartowanie chłodzone powietrzem, hartowanie chłodzone cieczą, itp.) Warstwa i warstwa powierzchniowa będą generować duży gradient temperatury, a powstałe naprężenia zostaną złagodzone w wyniku lepkiego przepływu szkła, więc nie powstanie gradient temperatury, ale nie zostanie utworzony stan naprężenia. Rzeczywista wytrzymałość szkła jest znacznie niższa niż wytrzymałość teoretyczna. Zgodnie z mechanizmem pękania, szkło można wzmocnić poprzez wytworzenie na powierzchni szkła warstwy naprężenia ściskającego (zwanego również hartowaniem fizycznym), co jest wynikiem działania czynników mechanicznych.
Po ochłodzeniu gradient temperatury stopniowo zanika, a naprężenie rozluźnione przekształca się w naprężenie lepsze, co skutkuje równomiernie rozłożoną warstwą naprężeń ściskających na powierzchni szkła. Wielkość tego naprężenia wewnętrznego jest powiązana z grubością produktu, szybkością chłodzenia i współczynnikiem rozszerzalności. Dlatego uważa się, że gdy cienkie szkło i szkło o niskim współczynniku rozszerzalności są trudniejsze do hartowania wyrobów ze szkła hartowanego, główną rolę odgrywają czynniki strukturalne; , główną rolę odgrywa czynnik mechaniczny. Gdy jako medium hartujące stosuje się powietrze, nazywa się to hartowaniem chłodzonym powietrzem; gdy jako czynnik hartujący stosuje się ciecze, takie jak smar, rękaw silikonowy, parafina, żywica, smoła itp., nazywa się to hartowaniem chłodzonym cieczą. Ponadto jako środki chłodzące stosuje się sole, takie jak azotany, chromiany, siarczany itp. Metalowym środkiem hartującym jest proszek metalowy, miękka szczotka z drutu metalowego itp.
Czas publikacji: 30 marca 2023 r